Kuşlar Hareket Eder Mi?
Bazen bir soru, insanın içinde dev bir boşluk yaratır. O boşluk, hem kaybolduğum, hem de bulduğum bir yer olur. Geçen yaz, Kayseri’nin sıcağında bir öğle vakti, bir parkta otururken, bu soruyu kafamda tekrarlamaya başladım: “Kuşlar hareket eder mi?” Belki de o an, bir şeylerin yerinde durmaması gerektiğini düşündüğüm bir andı. Ama baştan söyleyeyim, bu yazı tam olarak kuşlar hakkında değil. Bu yazı, hareket etmenin ne demek olduğunu ve bazen yerinde durmanın, belki de hiç hareket etmemek gerektiğini sorgulamakla ilgili.
Sıcak Bir Gündüzde
Hava, Kayseri’de her zaman olduğu gibi sıcaktı. Gözlerimi güneşe doğru kısarak, bir banka oturdum. Birkaç ağaç vardı, gölgesine sığınabileceğim. Her şey yolunda gibi görünüyordu ama içimde bir şeyler eksikti. O anın bana verdiği huzuru bozacak kadar fazla bir boşluk vardı. Duygusal bir çalkantı vardı, ama dışarıdan bakıldığında kimse fark edemezdi. Ne de olsa, insanlar genellikle birinin içindeki karmaşayı dışarıdan anlayamazlar.
Ve işte tam o anda, gözlerim bir kuş sürüsüne takıldı. Kuşlar, gökyüzünde savruluyor, birbirlerine yakın ama aynı zamanda bağımsız hareket ediyorlardı. Birbirlerine çarpmadan, bir arada uçarken neden bu kadar huzurlu göründüklerini düşündüm. “Kuşlar hareket eder mi?” diye sordum kendime. Kuşların hareketi, aslında ne kadar anlamlıydı? Her biri yerinden, yurdundan, belki de hayatlarından bir anlık kaçış yaşıyordu.
İçsel Hareket: Bir Sorunun Peşinden
Bir kuşun kanadını çırpıp gitmesi, sadece fiziksel bir hareket miydi? İçimde bir şeyler karışmaya başladı. Belki de kuşlar, içsel bir hareketin dışa vurumuydu. Gökyüzünde bir yeri terk eden bir kuş, belki de kendi içindeki huzursuzluğu bir şekilde uçuruyordu. Benim için de böyle değildi sanki? Bir yerden bir yere gitmek istiyordum ama aynı zamanda kalmak da istiyordum. Bazen harekete geçmek, yerinde durmaktan daha zor olurdu. Hareketsiz kalmak, daha uzun süre düşündürürdü. İşte, bu yüzden kuşlar bana bir anlama daha sahip gibi gelmeye başladı.
Kuşlar hareket eder mi? Elbette ederler, ama belki de hareket etmek bazen sadece bir yerdir. Ne de olsa, biz de bazen sadece olduğu gibi kalmak isteriz, değil mi? Bazen bir insanı düşünürken, kalmak, var olmak daha zorlayıcıdır. Kuşlar o kadar kolayca uçar, ama biz, düşüncelerimizin peşinden koşarken bazen köklerimize takılı kalırız.
Bir de, kuşların birbirine ne kadar yakın ama aynı zamanda ne kadar bağımsız hareket ettiklerini fark ettim. Bir yanda özgürlük, bir yanda dayanışma vardı. Bu bana insanların hayatlarını hatırlattı. Hepimiz farklı yönlerde savruluyoruz, ama bir şekilde yine birbirimize yakın kalıyoruz. Belki de hayat, bir kuşun gökyüzünde hareketi gibi. Huzursuz, dağılmış, ama hep bir şekilde bağlı.
Kapanan Gün ve Yeni Bir Başlangıç
Gün batmaya başladı. Kuşlar, birer birer yuvalarına dönmeye başladılar. O an, bana hareket etmenin ne kadar değerli olduğunu hatırlattı. Bazen, bir şeyi terk etmek, bir yerden gitmek gerekebilir. Ama bir yere gitmek, aynı zamanda geri dönmeyi de gerektirir. Yani, belki de bazen hareket etmek değil, sadece yerinde kalmak, beklemek, zamanın geçmesine izin vermek önemliydi. O gün, parktaki bankta, son derece huzurlu bir şekilde oturup, gökyüzünde uçan kuşları izlerken, hayatın her anının bir yolculuk olduğunu fark ettim.
İçimdeki boşluk, bir anda kaybolmuştu. Hayal kırıklığım, kaybolan umutlarım, hepsi geçip gitmişti. Belki de her şey, doğru zamanda harekete geçmeyi bilmektir. Bir kuş gibi savrulmak, bazen yerinde kalmak kadar değerli olabilir. İçimdeki ses, bana “Hayat da bir yolculuktur, ama bazen sabır, bazen hareket gerekir,” dedi. O an, ben de kuşlar gibi hareket etmeye karar verdim.
Sonuçta…
Kuşlar hareket eder mi? Evet, ederler. Ama biz de edebiliriz. Bazen dışarıya doğru hareket etmek, bazen içsel bir harekete geçmek gerekebilir. Hareketsizlik, belki de en zor hareketti. O gün, Kayseri’nin sıcak akşamında bir parkta yalnız başıma, kuşları izlerken, hareketin anlamını biraz daha anladım. Kuşlar, hayatta ne kadar kaybolmuş görünseler de, aslında hep bir amaçları vardır. Bunu fark etmek, bana hayatın anlamını ve kendi yolculuğumu keşfetmemi sağladı.